1971 - 1973
Klik op een afbeelding om deze te vergroten.
1971
In dit jaar speelt de groep in de volgende samenstelling: Rob Hoeke (toetsen, harmonica), Ben de Bruijn (gitaar), Paul Lagaaij (drums), Pim van der Linden (basgitaar) en Will de Meijer (gitaar, zang). De twee uitstekende gitaristen, die beide zowel begeleiden als soleren, betekenen een verrijking van het groepsgeluid.
De aan het eind van 1970 opgenomen single Everybody Tries verkoopt goed en wordt een bescheiden hit. Het is een uitstekend plaatje, waarop erg goed wordt gezongen. De tekst liegt er niet om: Everybody tries to get me down, down on my knees. But they don't succeed to push me where they want me. Jealousy, just revenge, inablility, just envy and they try to make me feel that I'm just nothing. Hoeke heeft het even helemaal gehad met het spelen in een bandje. (Zie ook hiernaast het artikel in de Volkskrant)
Het album komt begin mei uit en wordt een groot succes. Het soepele, virtuoze pianospel van van der Gaag harmonieert erg goed met het swingende, meer hoekige spel van Rob. Op het album staat naast een aantal snelle boogies de schitterende, indringende blues Small Talk To My Son, dat ingekort - zonder fraaie gitaarsolo van Ben de Bruijn - op single wordt uitgebracht. Het plaatje doet echter vrij weinig en dat is niet verwonderlijk omdat de kracht van het nummer juist is gelegen in het hypnotiserende, want maar doorgaande thema en de elkaar opvolgende solo's. Andere hoogtepunten op Four Hands Up zijn Milkmen Blues, Try To Think It Over, Ain't Tellin' Lies en Cuban Boogie. Het album wordt gepromoot in De Vuist van Willem Duys en ook in de pers wordt er veel aandacht aan besteed.
Rond diezelfde tijd verschijnt er in diverse kranten een interview met Hoeke, waarin hij de popscene van die tijd hekelt. Hij geeft aan alleen maar zo goed mogelijk muziek te willen maken.
Sinds de zomer schrijft Rob ook regelmatig jazzrecensies voor onder meer het Haarlems dagblad. Hieronder een recensie van een optreden van Han Bennink en Misja Mengelberg op het Holland Festival. Eind september verschijnt een nieuwe single van de R & B formatie, That's The Boogie (een prima song geschreven door Will de Meijer en producer Hans van Hemert) met als flipside I feel Free (van de hand van de Meijer), opgenomen op 9, 12 en 13 juli. Het plaatje belandt in de tipparade, maar wordt geen hit.
In juli krijgen Hoeke en van der Gaag ruzie, die uiteindelijk in de herfst voor de rechter wordt uitgevochten. Hoeke verliest het kort geding en de goede verstandhouding en de samenwerking met van der Gaag zijn voorlopig voorbij. Een jaar met de nodige ups en downs en in ieder geval een zeer succesvol album. Four Hands Up staat 13 weken in de LP Top-50 - die sinds december 1969 was begonnen - en bereikt uiteindelijk de elfde positie.
Interview in de Volkskrant over de door Hoeke ervaren ellende in de popsien.
Interview met de groep in het Nieuws van de dag van 1 februari 1971.
Een moment van concentratie tijdens de opnamen van Four Hands Up.
Four Hands Up belicht in Popscore in de Telegraaf van 22 mei 1971.
Aankondiging van de release van Four Hands Up in het periodiek Boogie Woogie & Blues Collector.
Een recensie van Four hands Up in het serieuze muziekblad Luister.
Artikel van Hoeke over Randy Newman.
1972
Op 25 februari staat een optreden gepland met de Amerikaanse bluesman Juke Boy Bonner in de Zodiac in Amstelveen. Het is de bedoeling dat de groep eerst zelf speelt en dat daarna Hoeke, de Meijer (op bas) en Lagaay als begeleiders van Bonner fungeren. Bonner komt echter niet opdagen en wordt vervangen door een andere bluesartiest. Op de cd VPRO NEDERPOP 1968 - 1975 (2005) staat een opname van Down South, één van de nummers die de groep die avond in de Zodiac speelde (zie onder Diversen).
Een recensie van het optreden in Haarlem.
Een artikel (gedateerd op 4 mei) over de groep - met aan het einde de aankondiging van het uit elkaar gaan van de groep.
Aankondiging van het tv-programma Sessie.
Door Rob Hoeke geschreven artikel over het tv-programma Sessie.
Foto van een repetitie van Hoeke, Muskee en Gelling in Assen.
Stukje in het TROSKOMPAS over het opnemen van het genoemde TV-programma.
Een fraai humoristisch stukje van de hand van Hoeke over zijn bezoek aan Drenthe. De humor ontgaat veel Drenten echter en Rob wordt de toegang in sommige cafés aldaar geweigerd...
Uitnodiging voor de uitreiking van de Gouden Tulp op 6 september. Die gebeurtenis zal uiteindelijk plaatsvinden op 21 september. De Gouden Tulp is een onderscheiding van de firma Phonogram voor artiesten met een een grote staat van dienst. Artiesten als Billy Vaughn, Malando en Lucille Starr. Hoeke krijgt hem ter gelegenheid van zijn tienjarig platenjubileum.
De affiche van het optreden van Bonner en de Hoeke groep.
De formatie van begin 1972. Vlnr: Will de Meijer, Ben de Bruijn, Paul Lagaaij, Rob Hoeke en Pim van der Linden.
Aankondiging van het optreden van Juke Boy Bonner en de Rob Hoeke groep.
Het lot beslist echter anders. Op vijf september klimmen Palestijnse terroristen vroeg in de ochtend met sporttassen en gekleed in trainingspak over de muur van het Olympisch Dorp in München, waar de Olympische Spelen plaats vinden en dringen het woonverblijf van de Israëliërs binnen. In de sporttassen hebben ze machinepistolen verborgen. De atleten worden volledig verrast. Enkelen weten te ontsnappen via het raam, anderen proberen zich te verzetten. De terroristen schieten twee sporters neer en nemen negen anderen in gijzeling. Deze gebeurtenissen schokken de wereld enorm en om die reden wordt de presentatie van Full Speed uitgesteld tot 21 september, zoals platenmaatschappij Phonogram in onderstaande brief aankondigt
Op diezelfde dag wordt 's avonds het programma Afscheid van een zomer uitgezonden op Nederland 2 van 19.10 tot 20.00 uur. Aan een vleugel gezeten in zoute zeewater speelt Rob de boogie woogie Power Supply, hetgeen spectaculaire beelden oplevert. Hij haalt ermee de cover van het TROSKOMPAS.
Hier een artikel naar aanleiding van de uitreiking van de Gouden Tulp.
1973
In februari van dit jaar wordt duidelijk dat de supergroep Hoeke-Muskee-Gelling niet van de grond komt. Er zijn teveel verschillen van inzicht over de te volgen muzikale koers en de afstand Haarlem - Assen helpt ook niet echt mee.
De voor- en achterkant van een flyer van de groep.
Aankondiging optreden Sunshine Klub in Hengelo.
Hoeke speelt geslaagde bewerkingen van deze nummers en tevens wordt duidelijk dat hij met zijn nieuwe begeleiders veel kwaliteit in huis heeft gehaald. Zo speelt Ben de Bruijn een weergaloze gitaarsolo in Memphis Tennessee en ook de bijdragen van Lafaille en Deinum zijn zeer de moeite waard. Enig minpuntje op dit album is de uitvoering van Lawdy Miss Clawdy, dat al eerder op Racing The Boogie verscheen. Op Rockin' The Boogie staat precies dezelfde uitvoering en dus gespeeld door Rob Hoeke, Will de Meijer, Hans Oldenburg en Paul Hoeke. Op de hoes wordt dit overigens nergens vermeld en dat is natuurlijk niet zo netjes. Bovendien speelt Ben de Bruijn hier een nieuwe, goede gitaarsolo, maar die haalt het niet bij de solo die de Meijer op de originele uitvoering speelde.
Op 24 april tekent Rob Hoeke een nieuw tienjarig platencontract met Phonogram, waarin is vastgelegd dat hij elk jaar minimaal één langspeler zal opnemen. Van Rockin' The Boogie wordt Rock Around The Clock op single uitgebracht, maar het plaatje blijft in de Tipparade steken.
Een interview met Rob Hoeke in Popscore 21 april 1973.
In Muziekkrant OOR verschijnt op 25 april een artikel van Hoeke over zijn ervaringen als popmuzikant, ook nu nog steeds een hilarisch stuk om te lezen.
Een artikeltje naar aanleiding van een try-out in Paradiso op 11 mei 1973.
Aankondiging van een optreden in Tilburg op 25 mei 1973.
Er werd natuurlijk veel opgetreden in de nieuwe bezetting, zoals onder meer in Oudenbosch.
Aankondiging van een groot popfestival in Meerlo in Limburg, al waar ook Rob Hoeke acte de presence zal geven.
Aankondiging van een popfestival in Terborg in de achterhoek. Leuk detail: Flavium uit Apeldoorn is dan nog een beginnende band die het voorprogramma verzorgt.
Recensie van het festival in Meerlo.
